از ترجمه قرآن تا شعرهای نیما در کارنامه یک چهره
تاریخ انتشار: ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۵۸۰۴۵
ترجمه قرآن از ترجمههای معروف عبدالمحمد آیتی است، او معتقد بود ترجمه قرآن مثل نویسندگی و شعر گفتن است، که قریحه خلق عبارات زیبا میخواهد. البته ادبیات معاصر را هم دنبال میکرد و اعتقاد داشت آنها هیچ منافاتی با هم ندارند.
به گزارش ایران اکونومیست، عبدالمحمد آیتی که در ۲۰ شهریور ۱۳۹۲ در ۸۷ سالگی از دنیا رفت، متولد اردیبهشت ۱۳۰۵ در شهرستان بروجرد بود، او هم با معارف اسلامی از طریق تحصیلات حوزوی آشنا بود و هم به روشهای تحقیق دانشگاهی آشنایی داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آیتی در ششسالگی به مکتب رفت و به آموختن الفبا و خواندن کتابهای ادبی پرداخت. او در مهر ۱۳۱۴ به مدارس رسمی پا گذاشت و دوران ششساله ابتدایی را در دبیرستانهای اعتضاد، فاطمیه، ناموس و پانزده بهمن بروجرد به پایان رساند. آیتی با اصرار، رضایت پدرش را که مخالف تحصیل او بود و متمایل بود که به کار آزاد بپردازد جلب کرد و دوره اول متوسطه را به مدت سه سال در دبیرستان بروجرد طی کرد. به دلیل علاقهمندی به علوم حوزوی، همزمان با تحصیل در دبیرستان، تابستانها به مدرسه علمیه آقا رفت و جامع المقدمات و سیوطی را خواند. عبدالمحمد آیتی در مهر ۱۳۲۴ راهی قم شد و یک سال در حوزه علمیه قم به درس و مشق مشغول شد.
او در سال ۱۳۲۵ به دانشکده معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) دانشگاه تهران راه یافت و دوره معقول و منقول را پشت سر گذاشت و در سال ۱۳۲۸ با رتبه اول لیسانس گرفت. در مهر همان سال با رتبه یک دبیری به سمت دبیر دبیرستانهای بابل منصوب شد. یک سال بعد به خرمآباد انتقال یافت. از مهر ۱۳۳۲ به مدت ۱۰ سال در دبیرستانهای ساوه به تدریس پرداخت. سپس مدتی در تهران و گرمسار دبیر بود.
در سال ۱۳۳۷ به پیشنهاد پرویز ناتل خانلری برای استخدام در بنیاد فرهنگ ایران به تهران آمد. عبدالمحمد آیتی در سال ۱۳۴۹ سردبیر ماهنامه آموزش و پرورش شد و این سمت را تا ۱۰ سال بر عهده داشت. در این ایام در دبیرستانهای شبانه تهران به تدریس میپرداخت.
او درباره این ایام گفته بود: «من در گرمسار دبیر بودم و سرگرم تدریس. مسؤولان آموزش و پرورش وقت به من پیشنهاد سردبیری ماهـنامه آموزش و پرورش را دادند. دو سال بود که در گرمسار تدریس میکردم و پیـش از آن ۱۰ سال در ساوه بودم. انتقـال به تهـران خیلی سخت بود؛ اما پیشنهاد سردبـیری آن ماهنـامه باعـث شد به تکاپـو بیفتم که به تهران بیایم. من ادبیات فارسی و عربی را درس میدادم در دبیرستانهای شبانه. مدرسه پسرانه آذر و مدرسه اسدی.»
آیتی در سال ۱۳۵۹ بازنشسته شد و از آن پس اوقات خود را به نوشتن اختصاص داد و به ترجمه «تاریخ ابن خلدون» در هفت جلد و «تاریخ دولت اسلامی» در پنج جلد از عربی به فارسی اقدام کرد.
ترجمه «قرآن کریم» او سه سال به طول انجامید، از سال ۵۶ تا ۵۹، که بارها هم منتشر شده است. در این ترجمه صرفاً متن به فارسی برگردانده شده و به تفسیر درنیامیخته است. بهاءالدین خرمشاهی قرآنپژوه و مترجم قرآن، ترجمه آیتی را یکی از سه چهار ترجمه برتر قرآن میداند که زبانی شیوا، استوار و امروزین دارد. خود نیز درباره ترجمههای قرآن میگفت: «بعضیها بازی میکنند. عدهای آیه شریفه «والشمس والضحی» را میگویند سوگند به حور و تابشش. در صورتیکه کلمه درست، خورشید باید باشد. نوعی سرهنگاری میکنند و از اینجور کارها. برخیها پرانتز باز میکنند و مرتب تکلیف روشن میکنند. اولین ترجمه قرآن بهصورت امروزی اثر زندهیاد الهی قمشهای است، که استاد خودم بود. من در ترجمه قرآن غالبا به تفسیر تبیان شیخ طوسی و ابوالفتوح رازی مراجعه میکردم. ترجمه قرآن مثل نویسندگی و شعر گفتن است، که قریحه خلق عبارات زیبا میخواهد.»
از دیگر ترجمههای مشهور آیتی، ترجمه او از نهجالبلاغه است که نخستین بار بنیاد نهجالبلاغه آن را چاپ کرده است. به گفته منتقدان، ترجمه او از این کتاب، از استوارترین ترجمههای فارسی این کتاب است.
آیتی از معدود مترجمانی است که همزمان با ترجمه «قرآن کریم»، «نهجالبلاغه»، «صحیفه سجادیه» و متون کهن، بنا به علاقهاش، در زمینه ادبیات معاصر شامل: شعر و داستان هم کار کرده بود و میگفت: «این دو زمینه هیچ منافاتی با هم ندارند و آنها که اینگونه فکر میکنند، در اشتباهاند. اگر کسی بر ادبیات معاصر مسلط باشد، میتواند کار کند؛ به این شرط که کتابهای معاصر را از نویسندگان، شاعران و رماننویسان خوانده باشد و آنها را بشناسد.»
او شعر را یکی از کارهای خود میخواند؛ «خمسه نظامی را شرح داده و خلاصه کردهام. کتاب شکوه قصیده را نوشتهام و شکوه سعدی در غزل را.» و میگفت بیشتر شعر شاعرانی را که همسن و سال خودش بودند، میخواند: «از سنتگراها مثلا شهریار و از نوگراها هم نیما را خیلی میخوانم. این خیلی جدیدها هم که دیگر شعرشان خیلی خواندن ندارد و شعر خوب کم شده است.»
او که از دهه ۱۳۷۰ عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی شده و مدتی رییس شورای علمی دانشنامه تحقیقات ادبی فرهنگستان بود، گفته بود برای زبان فارسی هیچ دغدغهای ندارد و معتقد بود: این زبان آنقدر محکم و غلیظ است که خللی در وجودش پیدا نمیشود.
آیتی اولینبار در سال ۱۳۴۰ در «کتاب هفته» مطلبی با نام «باتلاق» نوشت و بهدنبال آن، رمان «کشتی شکسته» تاگور را ترجمه کرد؛ او از سالهای دهه ۴۰ به تألیف و پژوهش در حوزه زبان و ادبیات فارسی مشغول بود، پس از گذشت قریب به نیم قرن تلاش پیگیر و مستمر و تألیف و ترجمه دهها عنوان کتاب، در سال ۱۳۸۹ و در ۸۳ سالگی و چهار سال پیش از کوچ ابدیاش از نوشتن اعلام بازنشتگی کرده و گفته بود: دیگر در سالهای بعد از هشتادسالگی نباید از ما انتظار کار نداشته باشند. باید به سراغ جوانها رفت و پیگیر کارها و فعالیتهای آنها بود. دیگر از بالای هشتادسالهها انتظار کار نمیرود.
عبدالمحمد آیتی به عنوان چهره ماندگار معرفی شده بود و برخی از آثارش عبارتاند از: «کشتی شکسته» (ترجمه)؛ «تحریر تاریخ وصّاف؛ آمرزش ابوالعلا معری» (ترجمه) و همچنین «روش و تطبیق فلسفه اسلامی»؛ گزیده و شرح خمسۀ نظامی؛ «تاریخ ابن خلدون»(العبر)؛ «شکوه قصیده»؛ «تاریخ دولت اسلامی در اندلس»؛ «ترجمه فارسی قرآن مجید»؛ «شکوه سعدی در غزل»؛ «شرح و ترجمه معلّقات سبع»؛ «الغارات در حوادث سالهای معدود خلافت علی (ع)»؛ «گنجور پنج گنج»؛ «شرح منظومه مانلی و پانزده قطعه دیگر»؛ «بسی رنج بردم، بازنویسیشده از فردوسی؛ قصه باربد و بیست قصه دیگر از شاهنامه»؛ «معجمالأدبا» (ترجمه)؛ «داوری حیوانات نزد پادشاه پریان» (ترجمه)؛ «گزیده شرح مقامات حمیدی»؛ «در تمام طول شب، شرح چهار شعر بلند نیما».
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: عبدالمحمد آیتی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: عبدالمحمد آیتی عبدالمحمد آیتی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۵۸۰۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گام اول فصلنامه «ماجرا»، پرداختن به خاطرات و کارنامه رهبر معظم انقلاب است
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، آیین رونمایی از فصلنامه تاریخی_سیاسی «ماجرا» با حضور علی باقریکنی معاون سیاسی وزارت امورخارجه، منوچهر متکی وزیر اسبق امور خارجه، محمدمهدی دادمان رئیس حوزه هنری و جواد موگویی سردبیر فصلنامه روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه در خانه اندیشهورزان جوان برگزار شد.
در ابتدای این مراسم، جواد موگویی پژوهشگر تاریخ که سردبیری فصلنامه «ماجرا» را نیز برعهده دارد با بیان اینکه تصمیم چاپ فصلنامه «ماجرا» مربوط به سال ۱۴۰۰ بود، اظهار داشت: حوادث ۱۴۰۱ انتشار فصلنامه را تعویق انداخت. از طرفی اولین شماره را درباره دکترین نظام درحالی قبل از عملیات طوفانالاقصی شروع کردیم که واقعا نمیدانستیم قرار است چه اتفاقاتی رقم بخورد که نکته قابل توجه اینجاست انتشار ماجرا به اتفاقات طوفان الاقصی برخورد. در محافل و فضای مجازی شنیدهایم که گفته شده ما این فصلنامه را بعد از حمله به اسرائیل شروع کردهایم که باید بگویم چنین چیزی نیست.
وی در ادامه به تشریح رویکرد فصلنامه ماجرا پرداخت و گفت: رویکرد فصلنامه حوادث بعد از انقلاب خواهد بود و علت آن این است که ما در تاریخنگاری بعد از انقلاب غفلت عظیمی کردهایم و تاریخنگاری دهه ۶۰ را در افکار عمومی باختهایم هرچند یک دهه بعد و در موضوع تاریخنگاری دهه ۷۰ مسئله بکر است.
سردبیر فصلنامه ماجرا عدم دسترسی به اسناد را نقطه ضعف برای پرداختن به تاریخ دانست و خاطرنشان کرد: وزارت خارجه هنوز اسناد مشروطه، مسئله ملی شدن صنعت نفت و حکومت پهلوی اول و دوم را آزاد نکرده است و دستگاههای سندی ما مثل مرکز اسناد خیلی سلیقهای عمل میکنند. عدم بازگویی خاطرات از طرف رجال سیاسی نیز یک مسئله مهم است که متاسفانه در کشورمان پابندی به جلسات خاطرهگویی نیستند و افراد براساس سلیقه خاطرات را میگویند و همین باعث میشود ما افکار عمومی را از دست بدهیم.
وی با تاکید براینکه دنبال دیده شدن فصلنامه «ماجرا» نیستیم، عنوان کرد: ما گام اول را برای پرداختن به خاطرات و کارنامه رهبر معظم انقلاب برداشتهایم و امیدوارم ابعاد این مسئله به بحث و گفتگو گذاشته شود.
فصلنامه ماجرا ابتکار و شجاعت به خرج داده است
در ادامه، علی باقریکنی معاون سیاسی وزارت خارجه ابتکار و شجاعت را ویژگی مهم فصلنامه «ماجرا» دانست و با تاکید براینکه ورود به پژوهش درباره امنیت ملی جسارت و شهامت و فکر میخواهد، گفت: مجموعه مصاحبهها و تصاویر جمعآوری شده در این فصلنامه ارزشمند است که نشان میدهد در آینده با سلسله مطالبی روبرو خواهیم بود که میتواند نیازهای نسل کنونی و آینده کشورمان و دیگر کشورها را که دغدغه فرایند انقلاب دارند را از دل پژوهش بشناسند.
وی پژوهش تاریخ را یک میدان خطیر دانست و عنوان کرد: پرداختن به پژوهش تاریخ یک میدان بسیار خطیر است که فعالیت در آن آسان نیست، چون چندگانگی نگاه و ایده و تفکر در آن جولان پیدا میکند و طبیعی است که تلاقی نگاهها در این میدان وجود دارد.
معاون سیاسی وزارت خارجه در ادامه گفت: جای چنین پدیدهای در میان منشورات انقلاب اسلامی خالی بود که امیدواریم با ارتقا کیفی مجموعه به محصولات و تولیدات معتبرتر و مستحکمتر و قابل اعتنا بیشتری دست پیدا کنیم. آن چیزی که بهنظرم مهم میآید، این است که آن کاری که نتیجه این زحمت و تلاش خودش را نشان دهد، این است که ما به یک الگو و الگوهایی در عرصه حکمرانی جمهوری اسلامی با نگاه رهبر مقام معظم رهبری برسیم تا زمینه ارتقا حکمرانی دینی در کشور صورت گیرد. باقری هدف از پرداختن به تاریخ پژوهشی انقلاب را الگوسازی دانست و گفت: علوم انسانی مثل ریاضی نیست که رابطه علی و معلولی قطعی مشخص را نشان دهد لذا علوم انسانی پیچیدگی و شیرینی خاص خودش را دارد پس ما باید با این نگاه این کار را روشمند ببینیم.
او به تشریح خطرات جدی انقلاب اسلامی در چهار دهه گذشته اشاره کرد و گفت: کارکرد و نتیجه این مجله باید روشن شدن فرایند و ساز و کاری باشد که کشورمان را به این نتیجه رساند که در بیش از سه دهه گذشته از خطرات جدی که میتوانست کشور را در عرصه دیگری وارد کند، چیست و چه ویژگیهایی وجود داشت که ما توانسته این این موفقیت را کسب کنیم.
معاون سیاسی وزارت خارجه با بیان اینکه روایتها معمولا از تنگناهاست، گفت: فهم من این است که رمز اصلی این موفقیت و کلید واژه اصلی آن حکمت است حکمتی که رهبری و شالوده حکمرانی جمهوری اسلامی در دوره امام (ره) و رهبر انقلاب از آن بهره داشته است.
حکمت علاوه بر اینکه دانش و اطلاعات دارد، نور دارد که ناشی از ایمان شخصی و تقوای حاکمیتی (سیاسی) است. این تقوا یعنی اینکه به الزامات یک حکومت دینی پایبند باشید.
در ادامه مراسم، منوچهر متکی وزیر اسبق خارجه کشورمان به ذکر خاطراتی از دوران مسوولیت در وزارت خارجه پرداخت و نگاه مردم نسبت به مجلس شورای اسلامی و دشواریهای فعالیت در آن را تشریح کرد. در بخش پایانی این مراسم، فصلنامه تاریخی_ سیاسی «ماجرا» با حضور میهانان ویژه رونمایی شد.
انتهای پیام/